Smutna jest miłość prawdziwa,
Smutna jest do dna —
Przeto, iż z niej to w myśl się wrywa
Śmierć niezawodna.

Pragniesz zatrzymać każdą chwilę
Żywej rozkoszy —
A oto są ci, jak motyle,
Które deszcz płoszy.

Gdzieś tam więdnieją, snem pokryte,
Pamięci strzechą —
Przypominasz ich barwy rozmaite:
Oto-ć pociechą…