Fioletem rozbłysła dal
I wieczorną purpurą zórz…
Hej, zasnąć już,
Mrok rozsnuwa się wkoło i żal…

…Czarna sosna wiatrem kołysana
Tam, do siebie ukłonem mnie wzywa.
Dziwożona upiorna, straszliwa…
Będzie bajki mi plotła do rana.

Ot, zasnąć dzisiaj trudno:
Mysz swą pracę rozpoczęła żmudną
I świerszcz cyka uparcie za ścianą…

Coraz bardziej wokoło się mroczy,
Blask swój gwiazdom odstąpiły zorze.
Niebo dziwnie jest ciemne w kolorze…
Tak kleją mi się oczy…
Ot, wreszcie zasnę może…

Jakże tu można zasnąć,
Kiedy księżyc stanął ponad sosną
I w tych blaskach, które nie chcą gasnąć,
Wszystkie drzewa, jakby srebrne, rosną?

W dal mnie sosna, w gwiazdy woła złote
I coś gada w takt wiatru i gada…
Jakaś smętna, nieznana ballada
W serce wolno przesącza tęsknotę…

Nocy, nocy prześwięta i żywa!
Chcę iść w gwiazdy i szukać chcę zórz!
…Tam, w dal srebrną mnie sosna przyzywa…

… Zasnąć… Och, zasnąć już…

1943