Wiersze o wiośnie

Autor

Mirosław Kukla 31 maja 2020 · Aktualizacja 11 września 2024

Podziel się tym

Światło i przebudzenie

W ciepłych promieniach wiosennego słońca, uśpiona zimą natura budzi się do życia. Rośliny pokrywają się liśćmi lub zakwitają, zwierzęta kojarzą się w pary, a z ciepłych krajów wracają ptaki, które jesienią opuściły naszą strefę klimatyczną. Dni stają się coraz dłuższe i cieplejsze, a otaczający nas świat nabiera wyrazistych barw.

Od zarania dziejów człowiek, obserwując powtarzający się cykl natury kojarzył tę porę roku z życiem, witalnością, przebudzeniem. Nie bez powodu, to właśnie w tym okresie w różnych kulturach i wierzeniach przypadają święta i zwyczaje związane z płodnością lub zmartwychwstaniem.

Nie dziwi zatem, że natchnione wiosenną aurą wiersze, w odróżnieniu od np. wierszy inspirowanych jesienią, w znakomitej większości niosą w sobie przesłanie pełne radości i optymizmu. Łatwo zauważyć, że pojawia się w nich wiele odniesień do światła, życia, płodności, sił witalnych i miłości. Wiosna kojarzy się poetom z młodością, rodziną i potomstwem, budzi w nich namiętność, przeciwstawia się śmierci, personifikuje zwycięstwo.