Przejdź do treści Przejdź do menu Przejdź do wyszukiwarki

Wiersze o wiośnie

Wiersze o wiośnie
Wiosna. Fot. Mirosław Kukla. Wszystkie prawa zastrzeżone.

Poezja polska

Adam Asnyk

Krzysztof Kamil Baczyński

Józef Birkenmajer

Józef Czechowicz

Felicjan Faleński

Tadeusz Gajcy

Maria Ilnicka

Klemens Junosza

Jan Kasprowicz

Maria Konopnicka

Bolesław Leśmian

Jerzy Liebert

Wincenty Pol

Zenon Przesmycki

Lucjan Rydel

Edward Słoński

Julian Tuwim

Kazimiera Zawistowska

Reklama

Poezja światowa

Charles Baudelaire

Światło i przebudzenie

W ciepłych promieniach wiosennego słońca, uśpiona zimą natura budzi się do życia. Rośliny pokrywają się liśćmi lub zakwitają, zwierzęta kojarzą się w pary, a z ciepłych krajów wracają ptaki, które jesienią opuściły naszą strefę klimatyczną. Dni stają się coraz dłuższe i cieplejsze, a otaczający nas świat nabiera wyrazistych barw.

Od zarania dziejów człowiek, obserwując powtarzający się cykl natury kojarzył tę porę roku z życiem, witalnością, przebudzeniem. Nie bez powodu, to właśnie w tym okresie w różnych kulturach i wierzeniach przypadają święta i zwyczaje związane z płodnością lub zmartwychwstaniem.

Nie dziwi zatem, że natchnione wiosenną aurą wiersze, w odróżnieniu od np. wierszy inspirowanych jesienią, w znakomitej większości niosą w sobie przesłanie pełne radości i optymizmu. Łatwo zauważyć, że pojawia się w nich wiele odniesień do światła, życia, płodności, sił witalnych i miłości. Wiosna kojarzy się poetom z młodością, rodziną i potomstwem, budzi w nich namiętność, przeciwstawia się śmierci, personifikuje zwycięstwo.