Przejdź do treści Przejdź do menu Przejdź do wyszukiwarki

Wiersze o nocy, wieczorach i snach

Noc
Noc. Fot. Amelia Tymecka. Wszystkie prawa zastrzeżone.

Poezja polska

Adam Asnyk

Krzysztof Kamil Baczyński

Edmund Bieder

Józef Birkenmajer

Teresa Bogusławska

Józef Czechowicz

Zdzisław Dębicki

Aleksander Fredro

Tadeusz Gajcy

Kazimierz Gliński

Tadeusz Hollender

Cezary Jellenta

Jan Kasprowicz

Bolesław Leśmian

Jerzy Liebert

Tadeusz Miciński

Adam Mickiewicz

Cyprian Kamil Norwid

Władysław Orkan

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Zenon Przesmycki

Lucjan Rydel

Edward Słoński

Juliusz Słowacki

Julian Tuwim

Kazimiera Zawistowska

Henryk Zbierzchowski

Autor nieznany

Reklama

Poezja światowa

Charles Baudelaire

Rudolf G. Binding

Edgar Allan Poe

Gdy zachodzi Słońce

Gdy zachodzi słońce, zapadający zmrok zwiastuje nadejście nocy. Znamiennym jest, że ta część doby, różnym ludziom, przynosi różne, często biegunowo odległe od siebie emocje, odczucia i doznania, takie jak np.:

  • spokój, wyciszenie, odpoczynek, sen;
  • namiętność, miłosne uniesienia;
  • marzenia, fantazje;
  • twórcze inspiracje;
  • przemyślenia, rozważania;
  • tęsknota, smutek, żal;
  • lęk, niepokój, senne koszmary.

Nie dziwi zatem, że noc wraz z towarzyszącymi jej zjawiskami, budzi w poetach wyjątkowo wyraziste i sugestywne, a zrazem skrajnie odmienne liryczne inspiracje. Pod jej wpływem powstają zarówno płomienne erotyki, spokojne poematy lub filozoficzne rozprawy; jak i kreślone drżącymi dłońmi strofy pełne lęku, ciemnych mocy i niepokoju. Spójnikiem staje się wygaszający emocje świt, który wraz z pierwszymi promieniami słońca, zsyła na wyczerpanych twórczą pracą poetów głęboki sen…