Przejdź do treści Przejdź do menu Przejdź do wyszukiwarki

Wiersze o aniołach

Anioł
Anioł. Fot. Mirosław Kukla. Wszystkie prawa zastrzeżone.

Poezja polska

Krzysztof Kamil Baczyński

Felicjan Faleński

Maria Ilnicka

Jan Kasprowicz

Maria Konopnicka

Stanisław Korab-Brzozowski

Bolesław Leśmian

Jerzy Liebert

Tadeusz Miciński

Artur Oppman (Or-Ot)

Kazimierz Przerwa‐Tetmajer

Reklama

Poezja światowa

Charles Baudelaire

Rudolf G. Binding

Edgar Allan Poe

Spokój i nadzieja

Anioły, jako doskonałe byty duchowe, w wielu religiach uważane za pośredników pomiędzy Bogiem a ludźmi, kojarzą się zazwyczaj z dobrocią, światłem, pokojem, miłością, czynieniem cudów. Siłą rzeczy stały się, i to nie tylko w sztuce sakralnej, częstym motywem artystycznym, bywając zarówno tematem przewodnim, jak i li tylko subtelnie wtrąconym, delikatnym akcentem w tle utworu.

U znakomitej większości poetów, niesione przez anioły natchnienie, objawia się wiarą i nadzieją, a częstym motywem inspirowanych nimi wierszy będą: kontemplacja, spokój, modlitwa, pocieszenie; rzadziej smutek lub żal. Zdarzają się jednak wyjątki. U twórców takich jak Tadeusz Miciński czy Charles Baudelaire, anioły mogą zagościć w liryce ponurej lub bluźnierczej, pełnej buntu, lęku, rozpaczy albo niepokoju.