Czemu ty szumisz? Noc się wiatru pyta.
„Czemu? Bo żyję… dmę sobie i kwita”,
Odpowiedział wiatr burzliwie,
„Ale tobie ja się dziwię,
Zimno czy ciepło, słota czy pogoda,
Ty wciąż milczysz, spisz jak kłoda”,
Noc mu na to: Jesteś w błędzie
Zupełnie w tym względzie,
Bo kto milczy, nie śpi wcale,
Ale raczej czuwa stale,
Tego, który działa w ciszy,
Głupiec nigdy nie dosłyszy.
A z twojego szumu
Ni pomocy, ni rozumu,
I jak świat światem i wszędzie
Wiatr wiatrem tylko będzie.